Łukasz Nicpan urodził się w Łodzi w roku 1950. Po studiach polonistycznych na Uniwersytecie Warszawskim prowadził dział poezji w redakcji „Nowe Książki”. Wydalony w stanie wojennym, zajął się przekładami z literatury anglojęzycznej. Jako poeta debiutował tomikiem Czyste ratownictwo (PIW 1980). Artur Sandauer napisał recenzję tego tomiku, zatytułowaną Wyobraźnia ery kosmicznej, która potem weszła do zbioru Poeci czterech pokoleń. Po wydaniu tomu Kwanty (1984) zamilkł na 30 lat jako poeta. Wydany po przerwie tom Do czytającej list (2013) otrzymał pierwszą nagrodę (wespół z Krzysztofem Lisowskim) w konkursie poetyckim o Nagrodę Poetycką Krystyny i Czesława Bednarczyków, twórców londyńskiej Oficyny Poetów i Malarzy. Jego bibliografię poetycką uzupełniają: zbiór trenów po śmierci matki Ostatnie dni lata (2015), Domowa księga rodzaju (2016), nagrodzona wyróżnieniem w kategorii literackiej Stowarzyszenia Wydawców Katolickich Feniks 2017, oraz Przejaśnienia (2018).
Mieszka z żoną, psami i kotem na wsi w otulinie Puszczy Kampinoskiej.
Fajerwerki nad otuliną są jego debiutem prozatorskim.