Sofokles (ok. 496 p.n.e. w Kolonos − 406 p.n.e. w Atenach) jeden z największych – obok Ajschylosa i Eurypidesa – tragików starożytnej Grecji. W ciągu blisko dziewięćdziesięcioletniego życia napisał sto dwadzieścia trzy tragedie i dramaty satyrowe, które wykonywano podczas festiwali religijnych – głównie na Wielkich Dionizjach, ale i na Lenajach. Dwadzieścia cztery razy zajął na tych konkursach pierwsze miejsce, prawdopodobnie trzynaście razy pokonując Ajschylosa. Jego aktywność twórcza przypadła na lata największego rozkwitu Attyki. Był kapłanem boga Asklepiosa i jednym z najbardziej szanowanych obywateli ateńskich. Przyjaźnił się m.in. z Herodotem i Peryklesem. Z jego bogatego dorobku zachowało się zaledwie siedem tragedii. Arystoteles uważał Króla Edypa za najpiękniejszą tragedię, jaką kiedykolwiek napisano, Cycero nazywał Sofoklesa „boskim poetą”.